W jakim celu definiujesz kierunek odniesienia?

Był luty. Był kwiecień, a potem maj. A tak. Jeszcze marzec jakoś po drodze. No był. Nie uciekł przecież. A teraz? mamy czerwiec. Już? jak to?   

(To jakie słówko na dziś? Wał korbowy- vilebrequin)

Tego nie da się tak po prostu zrozumieć. I nie trzeba nic mówić, żeby zrozumieć. Bo słowa nie wszystko przenoszą. Czasem wystarczy być. A jak nie ma? to nic nie ma. Nic? Nigdy nie ma nic. Wszechświat nie lubi pustki. Pustkę się zapełnia. Czymkolwiek. Najczęściej tęsknotą, ale tęsknota nie jest dobra.

(na początku się bada drugiego człowieka, ile można zrobić. nawet jak się znają masę czasu, to jak się widzą, to się badają. jak są razem przez tydzień to i tak widać różnice w zachowaniu z pierwszego i siódmego dnia)

Za-zimno, za-bardzo, za-daleko. No i co? Dziś już miało być lepiej. Było, ale przeszło. No szlag.

(Nie wiem co Ci dziś było. Ale liczę że już lepiej. Może przejdzie. Może pogoda. Cokolwiek)

Nawet chaosu nie ma tutaj. Entropia tylko na biurku czasem mi się tworzy, ale to tyle. Powtórzę, to co już kiedyś, że brak siły napędowej. No brak. Bo pogoda? Pewnie też, bo co jeszcze? Bo wszystko, bo tak. Bo jesteś tam, a nie tu, a ja się łatwo przywiązuję. Bo mimo wszystko nie znoszę pustki. Bo pustka jest zimna, wieje, pada, grzmi nawet. Bo człowiek jest zbyt wygodny, żeby być szczęśliwy. Lenistwo jest wyznacznikiem komfortu życia? No miało być lepiej.